Όσα ακολουθούν χαρτογραφούν μια σειρά από -εκ πρώτης όψεως- «περιφερειακά» χαρακτηριστικά της «κανονικότητας» της φετινής σχολικής χρονιάς, μια σειρά «επεισοδίων», που συνθέτουν όμως, με έναν αντιφατικό ίσως τρόπο, ορισμένες αθέατες πλευρές του παζλ της σχολικής εκπαίδευσης στη χώρα μας.
Καθώς οι εκπαιδευτικοί γαλλικών και γερμανικών διδάσκουν δίωρα στην Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού, το διδακτικό τους ωράριο προκύπτει να είναι ζυγός αριθμός. Μέχρι τώρα, το myschool δεχόταν αυτή τη μία ώρα κενό, όπου αυτή προέκυπτε για όλους τους εκπαιδευτικούς.
Από το φετινό Σεπτέμβριο όμως, ω τι έκπληξη, το myschool χτυπάει κόκκινο, οι διευθυντές σηκώνουν τα χέρια ψηλά, ολόκληρη η περιοχή της Διεύθυνσης χτυπάει κόκκινο, στο υπουργείο σημαίνει συναγερμός, πέφτουν τηλέφωνα και να που οι εκπαιδευτικοί γαλλικών και γερμανικών οφείλουν να συμπληρώσουν αυτή τη μία ώρα. Στο πρωινό; Στο ολοήμερο; Αδιάφορο. Πως όμως, αφού ήδη έχουν κατανεμηθεί σε σχολεία; Απλό. Το πρωί στο ένα σχολείο η συνάδελφος διδάσκει γαλλικά και το μεσημεράκι, μαζεύει τα υπάρχοντά της, δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει και φτάνει σε κάποιο άλλο σχολείο για μια διδακτική ώρα στο ολοήμερο – πολιτιστικοί όμιλοι. Νέες εμπειρίες, σίγουρα μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών είναι απαραίτητη. Μπορείς εσύ να κάνεις αλλιώς; Και ποιος είσαι εσύ που θες να τα βάλεις με κοτζάμ myschool;
Τα παραπάνω, αποκαλύπτει σε ανακοίνωσή της η Εκπαιδευτική Παρέμβαση του Α΄ Συλλόγου Αθηνών Δασκάλων και Νηπιαγωγών.
Άλλη επιλογή υπάρχει; Μα φυσικά, εδώ μιλάμε για το σχολείο των πολλαπλών επιλογών. Άλλη συνάδελφος, γερμανικών, συμπληρώνει ωράριο με την ευέλικτη ζώνη της Γ΄ τάξης, ώστε ο δάσκαλος της τάξης να συμπληρώσει ωράριο με τα Θρησκευτικά της Δ΄ τάξης, ώστε η δασκάλα της Δ΄ τάξης να συμπληρώσει ωράριο στο ολοήμερο, όπου το πρόγραμμα λέει εικαστικά, αλλά η δασκάλα κάνει μελέτη, διότι τα παιδιά δηλώνουν ότι «η μαμά τους λέει ότι πρέπει να πάνε διαβασμένα στο σπίτι γιατί μετά έχουν ξένες γλώσσες και άλλα πολλά και δεν προλαβαίνουν», άλλωστε και την προηγούμενη μέρα, που είχαν έναν άλλο δάσκαλο που το όνομά του δεν το θυμούνται, πάλι μελέτη έκαναν. Η μουσικός αντιθέτως, συμπληρώνει ωράριο όχι στο συστεγαζόμενο σχολείο, αλλά στο ολοήμερο άλλου σχολείου που ανήκει σε άλλο δήμο, περίπου μισή ώρα απόσταση με τη συγκοινωνία. Δρόμο αφήνει, δρόμο παίρνει, με τα πολλά φτάνει στον προορισμό της, όπου υποτίθεται ότι κάνει πολιτιστικούς ομίλους, αλλά κι αυτή μελέτη κάνει, διότι τα παιδιά δηλώνουν ότι «η μαμά τους, κλπ. κλπ.».
Κι ένα ηλιόλουστο πρωινό, μια και δυο, οι μεγάλες τάξεις του σχολείου πηγαίνουν εκκλησία. Όμως, η δασκάλα της Ε΄ τάξης, τη συγκεκριμένη ημέρα κατεβαίνει στο ολοήμερο, επομένως, ξεκινά εργασία στις 10 π.μ. και σχολάει στις 4 μ.μ. Έτσι, την τάξη συνοδεύει ο συνάδελφος της πληροφορικής, ο οποίος όμως πρέπει να είναι στο σχολείο στις 9 π.μ. γιατί διδάσκει σε άλλο τμήμα και το τμήμα που εκκλησιάζεται επιστρέφει στο σχολείο με την εκπαιδευτικό των γαλλικών που διδάσκει σε αυτό τη δεύτερη ώρα. Και κάπου ανάμεσα στην τέταρτη και την πέμπτη διδακτική ώρα, καθώς η Γ΄ τάξη περιφερόταν από αίθουσα σε αίθουσα, ο Γιαννάκης με τον Κωστάκη βρήκαν την ευκαιρία να πάρουν το ρεπό τους και εξαφανίστηκαν από προσώπου γης – μετά από επίμονες αναζητήσεις, επισημάνθηκαν πίσω από τις τουαλέτες να παίζουν τάπες πανευτυχείς. Τουλάχιστον δύο δίωρα της γλώσσας είναι σπασμένα στη μέση σε κάθε τάξη, το πρόγραμμα αλλάζει κάθε δυο βδομάδες και όλοι αισθάνονται ότι δεν προλαβαίνουν να κάνουν τίποτα. Ε και λοιπόν;
Ο Κωστάκης της Γ΄ τάξης χρειάζεται παράλληλη στήριξη. Όπως και περίπου 200 άλλοι μαθητές της Διεύθυνσης. Επειδή όμως οι προσλήψεις αναπληρωτών για την παράλληλη στήριξη είναι καμιά 70ριά, κάθε δάσκαλος αναλαμβάνει τρία παιδιά, οπότε ο Κωστάκης έχει τη χαρά να απολαμβάνει το 1/3 της παράλληλης στήριξης που δικαιούται, να μοιράζεται δηλαδή ένα δάσκαλο παράλληλης με τη Μαρία της Β΄ τάξης και το Γιάννη της Δ΄ τάξης, Στο διπλανό σχολείο, τα πράγματα λειτουργούν μάλλον αντίστροφα. Την παράλληλη στήριξη ενός μαθητή της Ε΄ μοιράζονται 4 δάσκαλοι γενικής αγωγής, με τα περισσεύματα ωρών τους, ο μικρός δε θυμάται ούτε τα ονόματά τους, αλλά τι σημασία έχει;
Το μεσημεράκι τα παιδιά μαζεύονται στις αίθουσες της Α΄ και της Β΄ και απλώνουν στα θρανία τα ταπεράκια τους να φάνε. Τα παιδιά της Α΄ τάξης δεν χρειάζεται να μετακινηθούν, απλώς μαζεύουν βιβλία και κασετίνες και απλώνουν στα θρανία ότι έχουν, πατάτες, ρύζι με μπιφτέκια κλπ. Ο υπεύθυνος ολοήμερου προβλέπεται ότι πιστώνεται τη διδακτική ώρα της σίτισης διότι πρόκειται για μια «παιδαγωγική διαδικασία, κλπ κλπ.» ενώ οι υπόλοιποι δυστυχείς που διδάσκουν στο ολοήμερο εκείνη την ημέρα, απλώς «επιβλέπουν». Ποια η διαφορά; Καμία, είναι κλοπή διδακτικού ωραρίου και όλοι το ξέρουν, και λοιπόν;
Προχθές η δασκάλα της Ε΄ έσπασε το πόδι της και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλε είναι πλέον αδύνατον να ξανάρθει σχολείο για κάνα δίμηνο. Εμ, δεν πρόσεχε κι εκείνη. Και τώρα; Κανένα πρόβλημα, η Διεύθυνση επιλέγει, εν μέσω της σχολικής χρονιάς, να κάνει σύμπτυξη στα τμήματα της Δ΄ τάξης και από τρία να γίνουν δύο, διότι λέει έχουν μόνο 48 μαθητές κι ας έχουν κι ένα μαθητή με κινητικά προβλήματα που μετακινείται με αναπηρικό αμαξίδιο, τέτοιες λεπτομέρειες θα κοιτάμε τώρα; Και γιατί δεν στέλνει δάσκαλο η Διεύθυνση; Μα γιατί μερικές δεκάδες δασκάλους, φρόντισε να τους στείλει από κει που ήρθαν με απόσπαση, διότι λέει, περίσσευαν! Και γιατί δεν στέλνει το Υπουργείο αναπληρωτή; Μα αν είναι να προσλαμβάνει το Υπουργείο όσους αναπληρωτές χρειάζονται, τότε γιατί γίνεται όλη αυτή η φασαρία;
Ποιοι είναι οι στόχοι του νέου σχολείου
Και κάπου εδώ φτάνουμε στην ουσία του προβλήματος. Το ενιαίο πρόγραμμα του «νέου σχολείου» θεσμοθετήθηκε την περασμένη άνοιξη, με ένα βασικό στόχο: τη δραστική περικοπή προσωπικού, την κυνική λειτουργία του μνημονιακού κόφτη στην εκπαίδευση κατ' απαίτηση των «θεσμών». Χιλιάδες αναπληρωτές δάσκαλοι, εκατοντάδες αναπληρωτές αγγλικών, φυσικής αγωγής και άλλων ειδικοτήτων, παραμένουν άνεργοι.
Οι περικοπές δεν είναι ο μοναδικός στόχος. Το νέο σχολείο δεν είναι παρά το «παλιό» κακό νοησιαρχικό σχολείο. Το πρόγραμμα δεν υπακούει στις ανάγκες του μαθητή, υπακούει στις ανάγκες του μνημονίου. Το δημοτικό σχολείο μετατρέπεται έτσι από σχολείο αγωγής σε σχολείο μετάδοσης κατακερματισμένων γνώσεων και δεξιοτήτων, σε ένα αχταρμά του «λίγο απ' όλα και τελικά τίποτα». Το Υπουργείο της παιδείας μας αποδεικνύεται ο καλύτερος μαθητής του ΟΟΣΑ και των εκπαιδευτικών στόχων των ΕΣΠΑ, πρωταγωνιστής δομικών εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων στο δημοτικό και το νηπιαγωγείο που σαρώνουν τον παιδαγωγικό τους χαρακτήρα και καταδικάζουν μια ολόκληρη γενιά χωρίς αγωγή στο φόντο της εκτεταμένης καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης.
Πηγή: Εφημερίδα Συντακτών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου